Μετά την απουσία οποιασδήποτε προσπάθειας διοργάνωσης του θεσμικού Athens Pride για τον μήνα του Ιουνίου λόγω υγειονομικών πρωτοκόλλων, η διοργάνωση επιστρέφει με το κάλεσμα για μια παρέλαση στις 11/9 χωρίς δρώμενα και τραπεζάκια εταιρειών, όπου θα τηρούνται τα απαραίτητα μέτρα προστασίας. Προφανώς και δεν είναι ότι το Athens Pride κινείται σε μια πιο αντιθεσμική κατεύθυνση, ίσα ίσα που οι χορηγίες από εταιρείες παραμένουν όπως και η στήριξη από θεσμικούς φορείς όπως ο Δήμος Αθηναίων και διάφορες πρεσβείες (π.χ. ΗΠΑ, Ισραήλ), με την γνωστή “φιλόξενη” πρακτική τους σε θηλυκότητες, πρόσφυγα, μεταναστά και άλλα καταπιεζόμενα υποκείμενα που δεν χωρούν στις ετεροκανονικές, προνομιούχες νόρμες τους.  

Όπως ο Ιούνης ήταν σημαντικός μήνας για την ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα εξαιτίας και της επετείου από την εξέγερση του Stonewall, έτσι και ο Σεπτέμβρης έχει αποκτήσει πια το δικό του στίγμα. Από την στυγνή δολοφονία της Zackie στην Γλαδστώνος, μέχρι την εξίσου ψυχρή δολοφονία του Παύλου Φύσσα από φασίστες στο Κερατσίνι, η (ετερο)πατριαρχική κοινωνία δείχνει το πραγματικό της πρόσωπο, που χαρακτηρίζεται από μια συντηρητική, ομοφοβική, τοξικοφοβική και εν τέλει φασιστική ρητορεία. Οι γυναικοκτονίες του προηγούμενου διαστήματος, οι παραβιαστικές συμπεριφορές εν μέσω διακοπών, η νωπή ακόμα μνήμη της είδησης του θανάτου της Δημήτρη και πόσο μάλλον η αδικαίωτη μνήμη της Zackie, μας καλούν να δώσουμε την δική μας απάντηση στο δρόμο, χωρίς θεσμικούς μεσάζοντες και εταιρείες που επετειακά βάφουν τα λόγκο τους στα χρώματα του rainbow pride- is this pinkwashing enough? 

Οι αγώνες της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας δεν μπαίνουν στον “πάγο” λόγω πανδημίας, ούτε μετακυλίονται κατά το δοκούν από μια θεσμική διοργάνωση. Η ιστορία της εξέγερσης εκείνου του Ιούνη των τρανς γυναικών, drag queens, λατίνων και μούρων θηλυκοτήτων ενάντια στις δυνάμεις καταστολής που επιτέθηκαν στο bar Stonewall της γειτονιάς του Greenwich Village στο Manhattan έρχεται 53 χρόνια μετά να επανανοηματοδοτήσει τον αγώνα για συνολική απελευθέρωση και ανατροπή της υπάρχουσας (ετερο)κανονικότητας. Ιδιαίτερα σε μια περίοδο, όπου και εξαιτίας της πανδημίας, οι θηλυκότητες και τα σώματά μας βάλλονται συνεχώς,  μια κινηματική απάντηση οφείλει να έχει εκείνα τα αντικαπιταλιστικά, αντιπατριαρχικά χαρακτηριστικά που θα την καταστήσουν επικίνδυνη για το σύστημα, λειτουργώντας πάντα στα πλαίσια της φεμινιστικής φροντίδας.  

Για τον ίδιο λόγο, θα βρισκόμαστε στις 20 Οκτωβρίου, έξω από το Β’ Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο, όπου θα εκδικαστεί κατόπιν αναβολής η δίκη της Zackie, όπως και στην πορεία για την μνήμη της, 3 χρόνια μετά τις 21 Σεπτεμβρίου 2018, όπου λιντσαρίστηκε σε κοινή θέα στην οδό Γλαδστώνος στην Ομόνοια. Ούτως ή άλλως: 

ΔΕΝ ΖΟΥΜΕ ΜΟΝΟΘΕΜΑΤΙΚΕΣ ΖΩΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΘΕΜΑΤΙΚΟΙ ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ

• 

• 

•