ΚΑΜΙΑ ΣΚΕΨΗ ΓΙΑ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ΣΥΝΕΠΙΜΕΛΕΙΑ

ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΩΝ & ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΩΝ

Από την κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει συσταθεί νομοπαρασκευαστική επιτροπή με στόχο την κατάθεση και ψήφιση νομοσχεδίου βάσει του οποίου θα μεταρρυθμιστεί το οικογενειακό δίκαιο. Οι τροποποιήσεις που προτείνονται έχουν ως κεντρικό θέμα την ρύθμιση της επιμέλειας των ανήλικων παιδιών μετά τη λύση ενός γάμου. Η βασική πρόταση τροποποίησης είναι η θεσμοθέτηση της από κοινού άσκησης της επιμέλειας και της εναλλασσόμενης κατοικίας, χωρίς να απαιτείται η συναίνεση των δύο γονέων.

  1. ΓΙΑΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΧΩΡΙΣ ΔΙΑΛΟΓΟ;

Για άλλη μία φορά η κυβέρνηση νομοθετεί χωρίς να λαμβάνει υπόψη της την κοινωνία. Δεν έχει κάνει καμία επίσημη τοποθέτηση με δημοσιοποίηση κάποιου σχεδίου και η πληροφόρηση που έχουμε μέχρι τώρα προέρχεται από διαρροές που η ίδια δρομολογεί. Δεν έχει καλέσει ή δεχτεί να συζητήσει με γυναικείες οργανώσεις, ενώ εντύπωση κάνει η απουσία τοποθέτησης ακόμα και του επίσημου κρατικού φορέα για την οικογένεια και την ισότητα των φύλων, της «Γενικής Γραμματείας Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων».

ΣΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΜΑΣ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΕΝΝΑΙΕΣ

ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΩΝ & ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΩΝ

Για ακόμη μία φορά και αυτό το καλοκαίρι έφτασαν στα αυτιά μας περιστατικά σεξουαλικών παρενοχλήσεων και βιασμών μέσα από τις μαρτυρίες των ίδιων των γυναικών που τα βίωσαν. Δύο από αυτά (σίγουρα και πολύ περισσότερα) διαδραματίστηκαν σε ελληνικά νησιά και πιο συγκεκριμένα στη Σαμοθράκη και στην Ικαρία. Καθόλου δεν μας παραξενεύει το γεγονός αυτό, καθώς πολύ συχνά η χαλαρή ατμόσφαιρα τόσο των διακοπών, όσο και άλλων περιστάσεων διασκέδασης (βλ. καρναβάλια) λειτουργούν ως δικαιολογία για παραβαστικές και παρενοχλητικές συμπεριφορές. Δεν μπορούμε άλλωστε να ξεχάσουμε τον μεγάλο αριθμό βιασμών που καταγγέλλουν κάθε χρόνο τουρίστριες σε ελληνικά νησιά.

Ωστόσο, θα θέλαμε να σταθούμε ακόμη περισσότερο στον βιασμό που κατήγγειλε η γυναίκα στην Ικαρία, καθώς ο βιαστής της κινούνταν και συνεχίζει να κινείται στα πέριξ των κινηματικών χώρων που κινούμαστε κι εμείς. Σε χώρους τόσο πολιτικούς, όσο και στη γειτονιά που  πολλές και πολλά από εμάς μένουμε, συναποφασίζουμε, διασκεδάζουμε και χτίζουμε τις αντιστάσεις μας. Για ακόμη μία φορά δεν πέφτουμε από τα σύννεφα. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι ο σεξισμός και η κουλτούρα του βιασμού είναι στάσεις γερά εμπεδωμένες στην κοινωνία, κομμάτι της οποίας είναι και οι κινηματικοί χώροι στους οποίους κινούμαστε. Δεν είναι λίγες οι φορές που έχουν καταγγελθεί από γυναίκες και λοατκια+, μέλη συλλογικοτήτων, περιστατικά σεξουαλικής παρενόχλησης, βιασμών, σεξιστικών και ομοφοβικών συμπεριφορών. Η στάση που αντιμετωπίζουμε τις περισσότερες φορές είναι αυτή της συγκάλυψης του θύτη με το πρόσχημα της κινηματικής του παρουσίας, ακόμη και της “αντισεξιστικής” γενικά στάσης ενός ατόμου και εν τέλει ο στιγματισμός της επιζώσας που “θέλει να διασπάσει την ενότητα του κινήματος”.